Czym są inteligentne umowy?

Podczas gdy technologia łańcuchów blokowych wprowadziła możliwość przeprowadzania przez użytkowników na całym świecie transakcji typu „peer-to-peer”, kolejnym problemem dla systemów monetarnych, który należy rozważyć, jest sposób ułatwienia skomplikowanych umów finansowych. Dla użytkowników waluty kryptońskiej, brak centralnego banku regulacyjnego oznacza, że umowy muszą być zawsze zawierane z zaufanymi stronami, ponieważ nie zawsze mogą być wydawane zwroty lub gwarancje.

Termin „inteligentna umowa”, wymyślony po raz pierwszy przez Nicka Szabo, odnosi się do protokołu mającego na celu cyfrowe ułatwienie lub wymuszenie wykonania lub negocjowania umowy. W kontekście technologii łańcuchów blokowych, inteligentne umowy pozwalają na zawieranie wiarygodnych transakcji za pośrednictwem zdecentralizowanej sieci, które są zarówno identyfikowalne, jak i nieodwracalne.

Co ważne, inteligentne umowy zawierane za pomocą technologii łańcucha blokowego w zdecentralizowanej sieci niekoniecznie wskazują na obecność „umowy” w klasycznych kategoriach, ale mogą raczej odnosić się do zbioru zaufanych zasad, które mogą być zaprojektowane do uruchamiania aplikacji lub systemu w zdecentralizowanej sieci komputerów. Konkretnie, inteligentne umowy istnieją dzięki technologii łańcuchów blokowych jako samowykonalne umowy, które są zapisane w wierszach kodu i pozwalają użytkownikom na utrzymanie umów przy zachowaniu pseudonimowości lub anonimowości. Mówiąc prościej, inteligentne kontrakty prowadzą dziś użytkowników kryptokurrency do wymiany czegokolwiek wartościowego w sposób bezkonfliktowy, bez polegania na pośrednikach.

Największa różnica między inteligentnymi i klasycznymi umowami polega na tym, że inteligentne umowy mogą nie tylko określać zasady lub kary umowne, ale mogą dalej autonomicznie wykonywać te umowy i egzekwować istniejące zobowiązania.

Jak można wykorzystać inteligentne umowy?

Dla przykładu, użytkownik platformy kryptokurrency mógłby wykorzystać inteligentną umowę w celu ułatwienia zawarcia umowy z innym użytkownikiem. Hipotetycznie, gdyby obie strony zawarły umowę najmu, mogłyby złożyć specyfikę transakcji poprzez inteligentną umowę, gdyby zdecydowały się na transakcję w kryptokurcie. Leasingobiorca mógłby płacić czynsz za pośrednictwem waluty cyfrowej, a właściciel byłby w stanie kolejno dostarczać dzierżawione aktywa na określony czas.

Jeżeli wynajmujący nie dostarczyłby wynajmowanego składnika aktywów na czas, inteligentna umowa byłaby w stanie wydać zwrot każdej płatności Leasingobiorca mógłby płacić czynsz za pośrednictwem waluty cyfrowej, a właściciel byłby w stanie dostarczyć dzierżawiony składnik aktywów po kolei przez ustalony okres czasu. Inteligentna umowa mogłaby zostać wykorzystana do samodzielnego dostarczenia składnika aktywów w określonym czasie po dokonaniu płatności, a jeżeli wynajmujący nie dostarczyłby dzierżawionego składnika aktywów w terminie, inteligentna umowa byłaby w stanie wydać leasingobiorcy zwrot wszelkich płatności.

Pracując nad założeniem „If-Then”, inteligentne umowy mogłyby zapewnić bezbłędną realizację umowy. Inteligentne umowy mogą być ustawione jako „samozniszczalne” lub wygasające po pewnym czasie, a kod, który stanowi podstawę umowy, nie może być naruszony przez żadną ze stron bez ostrzeżenia drugiej. Inteligentna technologia umów może być w przyszłości wykorzystywana do wspierania tysięcy cyfrowych (a w niektórych przypadkach rzeczywistych) umów, począwszy od składek ubezpieczeniowych, prawa własności, egzekwowania należności i innych usług finansowych.

Chociaż inteligentne umowy nie mogą zapewnić faktycznej wymiany lub dostarczenia składnika rzeczowego majątku (takiego jak nieruchomość, dom lub inny przedmiot), są one w stanie uszczegółowić umowy i określić zakres umowy w ramach zdecentralizowanej sieci. Inteligentne umowy zostały uznane za kluczowy czynnik usprawniający kilka branż i mogą w niedalekiej przyszłości zagrozić istnieniu kilku zaufanych moderatorów lub „pośredników”.

Mądre umowy nie są jednak idealne. Przede wszystkim, źle skonstruowany inteligentny kontrakt może nie doprowadzić do realizacji umowy w pierwotnym kształcie. Co więcej, brak regulacji i przyjęcia ich w sądach oznacza, że w wielu przypadkach umowy zawierane w ramach inteligentnych umów nie mogą być rozpatrywane przez sąd w przypadku braku wymiany. Jednak inteligentne kontrakty – jeśli są właściwie skonstruowane – mogą stanowić przyszłość dla wielu różnych rodzajów transakcji lub umów.

Dla ich użytkowników inteligentne umowy zapewniają autonomię, zaufanie, szybkość i dokładność oraz zapewniają bezpieczeństwo dzięki kryptografii. Ponadto, inteligentne kontrakty mogą zapewnić zarówno usługi tworzenia kopii zapasowych (ponieważ informacje są zapisywane w łańcuchu blokowym), jak i mogą przynieść stronom oszczędności poprzez zmniejszenie zapotrzebowania na pośrednika.

Jakie platformy obsługują inteligentne umowy?

Ethereum jest jedną z głównych platform, na której można tworzyć inteligentne umowy. Użytkownicy chcący tworzyć inteligentne umowy za pośrednictwem Ethereum mogą zakodować umowę i płacić za moc obliczeniową w Ether (ETH). Inne takie platformy, jak EOS i NXT, pojawiły się podobnie w ostatnich miesiącach i latach.